Credibly synthesize visionary systems before functionalized channels. Dynamically enable intermediated relationships through.
Οι Latin Χοροί που διδάσκονται είναι οι: Rumba, Mambo, Cha-cha, Samba, Bachata, Merengue.
H Ρούμπα, χορός του έρωτα και της αγάπης! Ρομαντικός, απαλός, μαγευτικός, εξωτικός κουβανέζικος χορός, γεμάτος συναισθήματα! Ευχάριστος ρυθμός σε συνδυασμό με την ερωτική και απαλή κίνηση γοφών. Τα μέλη του σώματος συνεργάζονται αρμονικά και καλλιεργεί την άνεση και τον αυθορμητισμό.
Ένας εκπληκτικός, κεφάτος ρυθμός που σε μικρό χρονικό διάστημα γέμισε με κέφι και ζωντάνια τα μπαράκια της Κούβας, αρχικά, για να επεκταθεί αργότερα σε όλο τον κόσμο! Ο χορός αυτός προσφέρει ταχύτητα στα πόδια, στροφικότητα και αρμονία.
Το Cha-cha παιχνιδιάρικος χορός που ανεβάζει την διάθεση στο λεπτό!! Γεμάτος επαγωγική ενέργεια, σκέρτσο και φλερτ! Το ωραιότερο παιχνίδι μεταξύ καβαλιέρου και ντάμας. Δίνεται η ικανότητα τα πόδια να γίνουν πολύ γρήγορα και να μαγνητίζονται τα βλέμματα από την εκρηκτικότητα!
Ο χορός αυτός προέρχεται από τη Βραζιλία , όπου χορευόταν και χορεύεται σε όλες τις γιορτινές περιστάσεις. Στην Αμερική παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 1920 στο θεατρικό έργο «Street Carnival», στο Broadway. Η samba είναι δημοφιλής και ζωντανός χορός ακόμα και σήμερα χάρη στην γιορτινή της διάθεση. Γυμνάζει δυνατά και ελαστικά πόδια και προσδίδει εκρηκτικότητα!!!
Η bachata ξεκίνησε, το 1960, ως μουσική μελωδία κιθάρας που συνηθιζόταν να παίζεται σε λαϊκές συνεστιάσεις στην Δομινικανή Δημοκρατία. Η μελωδία της είναι ευχάριστη και ρομαντική. Στη συνέχεια εξελίχθηκε στο δημοφιλή ομώνυμο χορό, που χαρακτηρίζεται από ρομαντισμό και αισθησιασμό!
Για να γνωρίσει κάποιος την πατρίδα του merengue δε χρειάζεται παρά να διασχίσει τον Ατλαντικό ωκεανό και να συνεχίσει ως την Δομινικανή Δημοκρατία. Λέγεται πως οι δημιουργοί του χορού αυτού εμπνεύστηκαν από τις κινήσεις των αλυσοδεμένων σκλάβων. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως, όντας συμπονετικοί, οι κάτοικοι ενός χωριού υιοθέτησαν αυτόν τον τρόπο χορού, να χορεύουν δηλαδή κουτσαίνοντας, από κάποιον ήρωα τραυματισμένο στο πόδι. Στο συγκεκριμένο χορό το σώμα είναι χαλαρό και ελεύθερο, ενώ οι κινήσεις γίνονται με πάθος, προσδίδοντας του, δίκαια έτσι, τον τίτλο του φλογερού χορού. Από τον συγκεκριμένο χορό μαθαίνουμε τη βασική τεχνική χειρισμού ποδιών όλων των latin χορών.
Οι Απαλοί Ευρωπαϊκοί που διδάσκονται είναι οι: Waltz, Fox–Trot, Tango.
Το waltz είναι ένας χορός που προέρχεται από λαϊκούς χορούς της Βαυαρίας. Είναι ο πρώτος χορός που ο καβαλιέρος αγκαλιάζει την μέση της ντάμας και η απόσταση των σωμάτων γίνεται μηδενική. Το ζευγάρι λειτουργεί σαν ένα σώμα. Παρά τις έντονες αντιδράσεις της κοινωνίας για την τολμηρότητα του νέου αυτού χορού, το waltz έγινε γρήγορα αγαπητό. Με την ίδια ταχύτητα που άλλαζε η κοινωνία αγαπήθηκε και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για το χορό της ισορροπίας και της απαλότητας!
Το Fox-Trot πρωτοεμφανίστηκε το 1912 όταν το παρουσίασε ο Χάρρυ Φοξ (αστέρι της τότε θεατρικής επιθεώρησης), βαθιά επηρεασμένος από τις νέες χορευτικές τάσεις μετά την επανάσταση της τζαζ μουσικής (1910), που ήθελαν τα ζευγάρια να χορεύουν σε πολύ μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλο , αυτοσχεδιάζοντας στον ρυθμό της μουσικής. Το Fox-Trot είναι ακόμα και σήμερα ένας από τους δημοφιλέστερους χορούς στην Αμερική. Παράγει ισορροπία, έλεγχο και το ζευγάρι γίνεται λειτουργικό σε ότι αφορά το χώρο που διεκδικεί πάνω στην πίστα. Σε υψηλότερο επίπεδο δίνει θεατρικότητα στο ύφος. Είναι το κλειδί των χορών!
Στις αρχές του 20ου αιώνα το Αργεντίνικο Τάνγκο γνώρισε μεγάλη εξάπλωση στην Ευρώπη και απέκτησε δικά του, ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Στο πέρασμα του χρόνου έγινε γνωστό ως «Ευρωπαϊκό τανγκό» ή «διεθνές τάνγκο». Στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατέληξε γιατί η κυβέρνηση της Αργεντινής αναγκάστηκε να τον απαγορεύσει, επειδή ο τρόπος που χορευόταν θεωρήθηκε ακόλαστος και οι στίχοι των τραγουδιών απρεπείς. Με αποτέλεσμα πολλοί μουσικοί και χορευτές να μείνουν χωρίς δουλειά και να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη, απ’ όπου έκαναν το Τάνγκο γνωστό σε όλο τον κόσμο και κυρίως στην Γαλλία. Δε θα μπορούσε παρά να ονομαστεί «Χορός Τού Πάθους» αφού προσφέρει κοφτή κίνηση και δυναμισμό, μέσα από τον απόλυτο έλεγχο του σώματος. Ο ρόλος του καβαλιέρου μοναδικός… Είναι ο κατακτητής και η ντάμα είναι η γυναίκα που ποθεί και θέλει να κυριεύσει!
Οι Μοντέρνοι Χοροί που διδάσκονται είναι οι: Disco Hustle, Rock ‘n Roll.
Γρήγορος, δυναμικός χορός που ξεσηκώνει! Γι’ αυτό και έχει χαρακτηριστεί ο «Βασιλιάς των Ρarties» Απεριόριστη δυνατότητα αυτοσχεδιασμών, ταχύτητα στα πόδια και εκρηκτικότητα (λακτίσματα)! Με την ανάπτυξη και διάδοση του rock ‘n’ roll, ως μουσικού είδους, δημιουργήθηκε ένας χορός, που να ταιριάζει με τη μουσική αυτή. Γεννήθηκε στη Νότια περιοχή των ΗΠΑ και έχει λατινοαμερικάνικες επιρροές. Η πρώτη εμφάνιση έγινε το 1940, αλλά δεν έγινε αμέσως συμπαθής, λόγω της άγριας μορφής και των ακροβατικών φιγούρων. Αυτός όμως ο ευχάριστος και ενεργητικός χορός, αγαπήθηκε και κατέκλυσε τον κόσμο μετά τη δεκαετία του 1950. Αναφερόμαστε στη λατρεμένη εποχή των 60’s!
H Salsa είναι ο πιο ενθουσιώδης και ξεσηκωτικός ρυθμός γνωστός πια και αγαπητός σε όλες τις χώρες του κόσμου! Ο πιο ελκυστικός τρόπος να εξωτερικεύσεις το συναίσθημα σου για το άλλο φύλο! Να γνωρίσεις και να δικτυώσεις τις γνωριμίες σου με τον ωραιότερο τρόπο, η επιτυχία και η αναγνωρισημότητα αυτού του χορού δεν είναι καθόλου τυχαία. Παγκόσμια φήμη και επιτυχία! Ένας απολαυστικότατος χορός που πρέπει όλοι να γνωρίσουν.
Το Αργεντίνικο Τάνγκο γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άϊρες, αρχικά στους οίκους ανοχής και μετέπειτα στα λεγόμενα κοβεντίγιο, κοινόβια που αποτελούνταν από χαμόσπιτα μαζεμένα γύρω από μία κεντρική αυλή, όπου συνωστίζονταν κυρίως μετανάστες. Με την πάροδο του χρόνου το Τάνγκο έπαψε να είναι απλά ένα είδος χορού και μετεξελίχθηκε σε είδος μουσικής ακριβώς όπως έγινε και με τη τζαζ!
To Oriental (ή αλλιώς ο χορός της κοιλιάς όπως είναι γνωστός ως επί το πλείστον στο δυτικό κόσμο) είναι ο σημερινός κατ’ εξοχήν χορός της ανατολής. Παρ’ ότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς κανόνες και είναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος!
Το πρώτο και σημαντικότερο που πρέπει να εξηγήσουμε γι’ αυτό τον χορό είναι η μουσική στην οποία απευθύνεται. Το R&B είναι τα αρχικά των λέξεων Rhythm and (& ή n’) Blues. Μιλάμε για την μουσική που συνδυάζειurban Afro-American ήχους, με στοιχεία rock, jazz, urbane! Ο χορός που αντιστοιχεί σε αυτή την μουσική είναι ένα είδος ελεύθερων κινήσεων (free style) με έντονα στοιχεία rolling, melting, swinging, waving που γίνονται ως επί το πλείστον με νωχελικό τρόπο.
To Hip Hop δεν είναι απλά ένα μουσικό είδος. Είναι μια ιδιαίτερη φιλοσοφία που διακρίνει μία συγκεκριμένη στάση ζωής. To Hip Hop δεν είναι μόνο στίχοι! Είναι ένα πολιτιστικό κίνημα, ένας τρόπος ζωής, μία ζωντανή μουσική! Τα κυρίαρχα στοιχεία που συνθέτουν χορευτικά τις κινήσεις του είναι πέντε, το breakin, το funky, το Rn’B, το popping και το locking.
Επιπλέον χοροί που διδάσκονται είναι οι break dance, σύγχρονο, reggaeton, Paso Doble, Quickstep, V.Waltz και διάφορα άλλα.
Η λέξη Ζεϊμπέκικος προέρχεται κατά το πρώτο συνθετικό από το θεό Δία ( Ζευ ) και κατά το δεύτερο από τη λέξη “μπέκος ή βέκος” που σημαίνει άρτος κατά τον Ηρόδοτο. Κατά κάποιους άλλους από την αρχαία θρακική λέξη “μπούκο”, που προερχόμενη από τη φρυγική λέξη “βέκος”, σημαίνει “βούκα=μπουκιά”. Αυτή μαζί με πρώτο συνθετικό, την κλητική του Διός “Ζευ”, παράγει τη λέξη “Ζειμπέκηδες”. Οι Ζειμπέκηδες ήταν Έλληνες Θρακιώτες, που ακολούθησαν το Μ.Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στα βάθη της Ασίας. Τους ονόμασαν “ζειμπέκια” , δηλαδή ζωέμπορους και μακελάρηδες, γιατί έσφαζαν ζώα και τα πουλούσαν. Στο πέρασμα των χρόνων θέλησαν να απαθανατίσουν τον ηρωισμό τους και να διατηρήσουν τις παραδόσεις και έτσι δημιούργησαν αυτόν το χορό, το Ζεϊμπέκικο, τον οποίο χόρευαν με σπαθιά στα χέρια και ενίοτε στο στόμα. Η αρχική μορφή αυτού του χορού ήταν ο Πυρρίχιος, πολεμικός χορός και αυτός, τον οποίο θεωρούσαν σαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά. Ο Ζεϊμπέκικος αντικατοπτρίζει την ήττα στη μάχη και χορεύεται προς τιμήν των νεκρών πολεμιστών. Αυτό υποδηλώνει άλλωστε και η κυκλική του κίνηση αλλά και το βαρύ συναίσθημα που αποπνέει. Σήμερα τον χορεύουμε σε διάφορες μελωδίες, οι οποίες ποικίλουν ανάλογα με το θεματικό τους περιεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζει να είναι το κυρίαρχο στοιχείο της διασκέδασής μας!
Είναι χορός και τύπος τραγουδιών των Ελλήνων από τη Μακεδονία και την Κωνσταντινούπολη. Οι ρίζες του ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο, όταν αποτελούσε χορευτική μίμηση μάχης με σπαθιά από τη συντεχνία των Ελλήνων χασάπηδων στη Μακεδονία και την Κωνσταντινούπολη. Μορφές του χορού αυτού ήταν γνωστές από παλαιότερα χρόνια σε αρκετά μέρη του Ελληνικού ή Ελληνόφωνου Χριστιανικού χώρου, περισσότερο όμως στην Κωνσταντινούπολη και την ευρύτερη περιοχή της. Παλαιότερα για να χορέψει κάποιος χασάπικο έπρεπε να φοράει τραγιάσκα με σηκωμένο γείσο, κάνοντας το ίδιο βήμα σαν να είναι όλοι ένα σώμα. Το χασάπικο αποτέλεσε βάση για το Συρτάκι και στο εξωτερικό θεωρείται ο αντιπροσωπευτικότερος ελληνικός χορός. Σήμερα απαντάται σε 4 μορφές : χασάπικο, χασαποσέρβικο, χασάπικο βαρύ/αργό και “πολίτικο/ταταυλιανό”.
Είναι ένας ελληνικός παραδοσιακός χορός που ανήκει στο είδος χορού συρτός. Στη βασική του μορφή έχει δώδεκα βήματα, από τα οποία τα επτά πρώτα είναι εμπρός και τα υπόλοιπα πέντε επί τόπου. Ο ευχάριστος ρυθμός του και τα απλά βήματά του τον καθιέρωσαν σαν τον δημοφιλέστερο Ελληνικό χορό. Χορεύεται σε όλη την Ελλάδα από άνδρες και γυναίκες.
Ο Τσάμικος είναι παραδοσιακός ελληνικός χορός. Παλιότερα το τσάμικο χορευόταν μόνο από άνδρες αλλά στη σύγχρονη εποχή παίρνουν μέρος και γυναίκες. Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τη λέξη τσάμης, που σημαίνει “ψηλός”, και αναφέρεται μεταφορικά στο λεβέντικο ανάστημα που κατά παράδοση διαθέτουν οι χορευτές, αφού “τσάμι” λέγεται το έλατο ή πεύκο σε ορισμένες περιοχές. Κατά άλλη εκδοχή η ονομασία προέρχεται από την Τσαμουριά, περιοχή της Θεσπρωτίας στην Ήπειρο. Ονομάζεται επίσης Κλέφτικος, καθώς χορευόταν από τους κλέφτες στην εποχή της Τουρκοκρατίας.
Διδάσκονται επίσης οι: Συρτός στα 2 και στα 3, Ζαγορίσιος, Ζωναράδικος, Μπαϊντούσκα, Απτάλικος, Λεβέντικος.
Ο Ικαριώτικος όπως φανερώνεται και από την ονομασία του προέρχεται από την Ικαρία, αλλά χορεύεται πολύ και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες. Αν και παλαιότερα χορευόταν με τα χέρια σταυρωτά, σήμερα χορεύεται με κράτημα από τους ώμους και έχει εννέα βασικά βήματα!
Οι χοροί είναι ουσιώδες πολιτιστικό χαρακτηριστικό της Κρήτης. Από τους 25 tdπαραδοσιακούς χορούς που έχουν καταγραφεί σήμερα, οι περισσότερο διαδεδομένοι περιορίζονται σε πέντε: τον Πεντοζάλη, το Χανιώτικο (Συρτό), τη Σούστα, το Μαλεβιζιώτη (Καστρινό Πηδηχτό) και το Σιγανό. Οι γρήγοροι χοροί της Κρήτης Πεντοζάλης, Σούστα, Μαλεβιζιώτης ή Καστρινός, οι Πηδηχτοί έχουν μουσικοί υπόκρουση με προέλευση από τους αρχαίους πυρρίχιους χορούς που αποτελούσαν πολεμικά γυμνάσια. Ο Μαλεβιζιώτης πήρε το όνομά του από την επαρχία του Μαλεβυζίου όπου και διαμόρφωσε την τελική του μορφή. Είναι ο πιο αρρενωπός, ο πιο γρήγορος και εντυπωσιακός χορός της Κρήτης. Χορεύεται από άντρες και γυναίκες,αρχικά , στη φορά του κύκλου και μετά σε ευθεία. Τα βασικά βήματα του χορού είναι δεκαέξι (οχτώ μπροστά και οχτώ πίσω). Το χορό μπορεί να “σύρει” ο οποιοσδήποτε από τους χορευτές, αποσπώμενος του κύκλου και πιάνοντας μπροστά. Η χορευτική δομή του, επιτρέπει στον πρωτοχορευτή την ανάπτυξη αυτοσχεδιασμών, να παραλλάξει δηλαδή το βήμα του, με επιδέξια πηδήματα, με καθίσματα, με πολλαπλά χτυπήματα των χεριών στα πόδια(τσαλίμια), με χτυπήματα των ποδιών στο έδαφος, με παύσεις, στροφές στον αέρα(όρσες), κ.λ.π. Ο Πεντοζάλης ή Πεντοζάλι, χορεύεται από άνδρες και γυναίκες.Ονομάστηκε πεντοζάλι γιατί συμβολίζει τον πέμπτο ζάλο (δηλαδή βήμα), δηλαδή η θεωρούμενη πέμπτη κατά σειρά ελπίδα των Κρητικών για απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους και όχι γιατί έχει πέντε βήματα όπως λανθασμένα έχουν πει αρκετοί. Είναι καθαρά πολεμικός χορός και διαδηλώνει τον ξεσηκωμό, τη λεβεντιά, τον ηρωισμό και την ελπίδα.
Διδάσκονται επίσης οι: Συρτός νησιώτικο, Μπάλος,Βλάχα Νάξου, Τσιριγώτικος, Πηδηχτός Ρόδου.
Κρητικοί : Συρτό Χανιώτη (ή Καστρινός), Σούστα.
Ποντιακοί : Κότσαρι, Τικ Διπλό.
